«Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό. Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα...» Χρόνης Μίσσιος

25/4/09

Για τα τριάκοντα αργύρια του Ε65, πολιτικές εξαγοράς

Διαβάζουμε στα τοπικά ΜΜΕ ότι, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΔΙΠΕ Ηλία Ευθυμιόπουλο, οι δήμοι και οι νομαρχίες που θωρούν ότι θίγονται από τα έργα του Ε65, μπορούν να δικεκδικήσουν χρήματα από την κατασκευάστρια εταιρεία για την αποκατάσταση των ζημιών που θα υποστούν.

Το ερώτημα και προς τον κ Ευθυμιόπουλο, που ακούγεται ότι το ΔΙΠΕ έχει πάρει την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Ε65 στην περιοχή του κάμπου του Σπερχειού, είναι: πώς αποτιμάται το περιβαλλοντικό κόστος του δήμου της Λαμίας; Πώς μπορεί κανείς να εκτιμήσει το μέγεθος της ζημιάς σε βάθος χρόνου ενός έργου που προβλέπεται να καταστρέψει ένα μεγάλο τμήμα παραγωγικού εδάφους, να δημιουργήσει σημαντικά προβλήματα στο ίδιο το ποτάμι, στην πανίδα της περιοχής και ιδιαίτερα στην πτηνοπανίδα, που προβλέπεται να ανατρέψει την υδρολογική συμπεριφορά της περιοχής, που προβλέπεται να αλλάξει το τοπίο σε σχέση και με την ρύπανση στο νότιο τμήμα της πόλης, το θόρυβο και τους αέριους ρύπους. Τί κόστος αποκατάστασης μπορεί κανείς να διεκδικήσει;