«Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό. Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα...» Χρόνης Μίσσιος

28/10/15

Οι "γραμμές" του μέλλοντος στην Κοιλάδα του Σπερχειού

Οι «γραμμές» του μέλλοντος και πώς χάθηκε η αυτάρκεια στην κοιλάδα του Σπερχειού. Γρήγορες και πρόχειρες «διαπιστώσεις» για να μην ξεχνιόμαστε...

Η κοιλάδα του Σπερχειού είναι μια εύφορη κοιλάδα που μπορεί να καλλιεργήσει κανείς τα πάντα. Οι πιο παλιές παραγωγές ήταν τα σιτάρια και τα καλαμπόκια, η μηδική, τα αμπέλια, τα κηπευτικά και τα ρύζια στο Δέλτα. Μετά τα καπνά, τα βαμπάκια, οι κερασιές, οι ελιές και όλα τα δεντροειδή.

Το ποτάμι, με τις πλημμύρες του, λίπαινε τα χωράφια και τα έκανε πλούσια και παραγωγικά. Τους

θερινούς μήνες τα νερά του Ίναχου, του Σπερχειού, του Γοργοποτάμου, του Μαυρονερίου και του Ασωπού πότιζαν όλες τις παραγωγές Τα ψάρια και τα υδρόβια πουλιά μέσα στα βαθυίσκιωτα πλατανοδάση και τις ιτιές συντρόφευαν τους κατοίκους των χωριών και τους αγρότες. Οι τοπικές αγροτικές κοινωνίες είχαν προσαρμόσει τον τρόπο ζωής τους στο φυσικό αυτό περιβάλλον με σεβασμό στον κύκλο της ζωής της γης, ενώ το «εισόδημα» της περιοχής της Λαμίας και των χωριών ήταν πάντα πάνω από τον ελληνικό μέσο όρο.

Αργότερα ήρθε ο μύθος της εντατικοποίησης της παραγωγής, της μονοκαλλιέργειας, των υβρίδιων και των χημικών, τα μεγάλων μηχανών και των τρακτέρ. Τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα ρυπαίνουν τα εδάφη, τον υπόγειο υδροφόρο και τον Μαλιακό. Το ποτάμι γίνεται «αγωγός νερού», που καμιά φορά «εκνευρίζεται» και πλημμυρίζει, ξεσπώντας πάνω από τα αναχώματα. Οι δύο κοίτες δεν αρκούν να το τιθασεύσουν Τα ψάρια και τα πουλιά μειώνονται και τείνουν να εξαφανιστούν ενώ ο Μαλιακός κινδυνεύει να γίνει βούρκος. Οι γεωτρήσεις πάνε όλο και πιο βαθειά, το νερό της θάλασσας περνάει σιγά σιγά στον υπόγειο υδροφόρο. Όλες οι γεωτρήσεις των χωριών είναι επικίνδυνες για πόση γιατί έχουν νιτρικά, μας σώζουν μόνο τα νερά του Γοργοποτάμου, από τα οποία υδρεύεται η Λαμία και τα χωριά της περιοχής

Τελευταία ήρθαν και οι δύο ευρωπαϊκοί αυτοκινητόδρομοι(ΠΑΘΕ και Ε65) και η Γραμμή Υψηλών Ταχυτήτων(ΓΥΤ) του ΟΣΕ να αποτελειώσουν την ιστορία της κοιλάδας και να κάνουν ουτοπία την διατροφική αυτάρκεια της περιοχής (Λένε ότι η χάραξη του τρίτου ευρωπαϊκού αυτοκινητόδρομου «ΒΟΛΟΣ – ΑΝΤΙΡΡΙΟ» που τέμνει διαγώνια τον κάμπο για να βγει στον Ασωπό, ακυρώθηκε). Ο ΠΑΘΕ είχε μια χάραξη, δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο, αναγκαίο κακό. Το ερώτημα είναι γιατί ο Ε65 και η ΓΥΤ του ΟΣΕ έπρεπε να περάσουν μέσα από την κοιλάδα; Η απάντηση είναι, γιατί κάποιοι είδαν το εφήμερο συμφέρον των απαλλοτριώσεων. Τα κτήματα που πέρασε ο Ε65 και ο ΟΣΕ αποζημιώθηκαν μέχρι 40.000 το στρέμμα

Έμεινε τώρα ο καυγάς για τα πλημμυρικά και η εργολαβική τους αντιμετώπιση, τα εμπόδια των κατασκευών στη ροή των υδάτων, η πρόσβαση των αγροτών στα κτήματά τους και μια σειρά παρενέργειες. Κανείς δεν μιλάει για την προστατευόμενη περιοχή NATURA, για τα ψάρια και τα πουλιά, τους μόνιμους «κατοίκους» της κοιλάδας, για τα νερά και το έδαφος... Κανείς δεν μιλάει για το διατροφικό ζήτημα των γενεών του μέλλοντος, για την καταστροφή τόσων υποδομών που είχαν κατασκευαστεί για την βελτίωση της παραγωγής...

Γι’ αυτά θα μιλάμε τώρα;; Είναι τώρα καιρός για οικολογία;

Δεν υπάρχουν σχόλια: