του Ηλία Ευθυμιόπουλου (πρώην υφυπουργός)
Στην Εθνική Οδό Αθηνών- Λαμίας και στο ύψος της Ανθήλης, ο Σπερχειός συναντά τον αυτοκινητόδρομο ή μάλλον ο δεύτερος συναντά τον πρώτο. Μερικές εκατοντάδες μέτρα δυτικότερα, μεγαλοπρεπείς πινακίδες μάς πληροφορούν για τον πλουσιότατο προϋπολογισμό που διαθέτει το κράτος με τη συγχρηματοδότηση της Ευρ. Επιτροπής για τη «διευθέτηση» της κοίτης του ποταμού, που είχε την ατυχία να εκβάλλει σε μια ταχέως αναπτυσσόμενη ημιαγροτική, ημιβιομηχανική περιοχή με συχνά, είναι αλήθεια, πλημμυρικά φαινόμενα και μάλιστα εντεινόμενα τις τελευταίες δεκαετίες. Αντί, λοιπόν, οι αρμόδιοι να κάτσουν και να σκεφτούν πάνω στις αιτίες, αποφάσισαν να παρέμβουν στα συμπτώματα: τα γνωστά αντιπλημμυρικά έργα, με απίθανους όγκους εκσκαφών, με χιλιάδες τόνους μπετόν, με ευθυγράμμιση της ροής των υδάτων, με αποψίλωση της παραποτάμιας χλωρίδας, με προσαρμογή της φύσης στα μέτρα του ανθρώπου. Και όλα αυτά 2-3 χιλιόμετρα από το σύστημα των εκβολών, ένα από τα παραγωγικότερα και πολυτιμότερα από την άποψη της ορνιθοπανίδας στην Ευρώπη...
...Βέβαια, ο Σπερχειός στα μεταπολεμικά χρόνια δεν είχε ποτέ καλύτερη μεταχείριση. Οι αγρότες ήθελαν το παρόχθιο δάσος για χωράφια, οι παραποτάμιοι δήμοι και κοινότητες τον ήθελαν σκουπιδότοπο ελλείψει σύγχρονων χωματερών, οι εργολάβοι τον ήθελαν για την απόρριψη μπάζων και την απόληψη αμμοχάλικου, αφού τόσο η απόρριψη όσο και η απόληψη είναι υπηρεσίες που προσφέρονται δωρεάν από τους γενναιόδωρους θεούς που εποπτεύουν από ψηλά τον φθιωτικό κάμπο. Οι τελευταίοι, μάλιστα, λέγεται πως ενέκριναν προσφάτως ένα «προσωρινό» σχέδιο μεταφοράς οικοδομικών υλικών από την κοίτη παραπόταμου του Σπερχειού προκειμένου να ολοκληρωθούν τα έργα εκσυγχρονισμού του ΟΣΕ (κοιλαδογέφυρες και μπετά) με ανταποδοτικά, και πάλι, αντιπλημμυρικά έργα και έργα οδοποιίας προς τον Δήμο της Υπάτης, στην επικράτεια του οποίου βρίσκεται η συμβολή των δύο ποταμών. Οι θεοί αγνοούσαν προφανώς ότι η περιοχή, ένα εκτεταμένο προσχωσιγενές πλατανόδασος, ανήκει στους βιοτόπους Νatura 2000 και δεν ενημέρωσαν ούτε τον δήμο ούτε την εποπτεύουσα νομαρχία για τις καταστροφές και τις ασυμβίβαστες χρήσεις. Γι΄ αυτούς ο παραπόταμος δεν ήταν παρά ένας «Ξεριάς», ένα άγριο και ατίθασο ρέμα που μόνο πέτρες κατέβαζε και χαλίκια απειλώντας τα κατάντη.
Σε οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό κράτος, για τις ασχήμιες αυτές θα παρενέβαιναν αυτεπαγγέλτως οι δικαστικές αρχές, αφού παραβιάζονται όχι μόνο οι εθνικοί νόμοι αλλά και το κοινοτικό δίκαιο και οι αρχές του Συντάγματος (θα θυμούνται βέβαια οι αναγνώστες τις κορόνες στη Βουλή για την αειφορία, το άρθρο 24 και τα ηχηρά παρόμοια). Σε οποιοδήποτε άλλο σύγχρονο κράτος, οι τοπικοί «φτωχοδήμαρχοι» θα ήταν τώρα στη φυλακή και οι συνεργάτες τους (ΟΣΕ) θα εξαναγκάζονταν να πληρώσουν πρόστιμο ίσο με το κόστος της αποκατάστασης του οικοσυστήματος στην ίδια ή και καλύτερη της προτέρας κατάσταση. Αντ΄ αυτού οι πρώτοι τυγχάνουν μονίμως ασυλίας και οι δεύτεροι καυχώνται ότι την «έβγαλαν σχεδόν τζάμπα», αφού κατάφεραν να πείσουν τους ιθαγενείς να τους πουλήσουν το βιος τους (τη φύση) για καθρεφτάκια.
Το πρόβλημα, βέβαια, είναι πολύ βαθύτερο και πηγαίνει πολύ μακρύτερα από τις δομές και τους νόμους. Έχει να κάνει με τα σύνδρομα της υπανάπτυξης απ΄ τα οποία- παρά τα διαδοχικά πακέτα ΚΠΣ- δεν είναι εύκολο να απαλλαγούμε. Για την πλειονότητα των συμπολιτών μας η φύση δεν είναι παρά ένας σκουπιδότοπος, το πίσω μέρος μιας βιτρίνας εκσυγχρονισμού, το αναξιοποίητο κομμάτι του εθνικού χώρου που αποκτά υπόσταση μόνο όταν γίνει οικόπεδο και ιδιοκτησία. Η φύση, ακόμα εχθρική, είναι άδικη και προφανώς λάθος σχεδιασμένη. Εμείς οφείλουμε να τη διορθώσουμε. Μπορούμε, για παράδειγμα, να καταργήσουμε 10 περίπου χιλιόμετρα από τον άλλοτε ημίθεο Αχελώο- από τη Μεσοχώρα ώς τη Συκιά- και να τα αντικαταστήσουμε με μια σήραγγα προτού τα νερά του ποταμού εκτραπούν στην αδηφάγο Θεσσαλία. Το ερώτημα δεν είναι προφανώς πολιτικό (ο διάλογος έχει εξαντληθεί) αλλά ηθικό.
Και δεν μπορεί να απαντηθεί πριν τα όνειρα λάβουνε εκδίκηση.
(το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημ. "Τα Νέα)
Eπίσης αντιγράφουμε τα σχόλια αναγνώστη του lamianews.blogspot.com
Πολύ καλές οι επισημάνσεις του κ Ευθυμιόπουλου. Δεν αναφέρει τίποτα όμως για τον Ε-65 και για την πολλαπλάσια επιβάρυνση του Σπερχειού και της κοιλάδας από την κατασκευή του. Με την υπάρχουσα χάραξη ο αυτοκινητόδρομος Ε-65 θα περάσει πέντε φορές με γέφυρες το ποτάμι. Θα διασχίσει φυσικά μέχρι το Σταυρό τον παραγωγικότατο κάμπο και θα διώξει όλη την πτηνοπανίδα καταστρέφοντας την άγρια ζωή στην περιοχή. Σημαντικό επίσης που θα περάσει στα "πόδια" της Λαμίας με άγνωστες επιπτώσεις σε ρύπους, θορύβους και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να σκεφτεί μετά από 10, 20, 50 χρόνια. Όπως δεν έχουν επίσης υπολογίσει τη μεταφορά της εμπορικής δραστηριότητας της Λαμίας και των γύρω χωριων στο ΣΕΙΡΙΟ του Σ Σ Λιανοκλαδίου (να σκεφτείτε πως ο κ δήμαρχος διεκδικεί και δεύτερο ΣΕΙΡΙΟ στις Θερμοπύλες... για να αδειάσει η Λαμία εντελώς, όλοι να ψωνίζουν από τα πολυκαταστήματα των ΣΕΙΡΙΟ).
Όλα αυτά για κάποια συμφέροντα (από τις ίδιες τις κατασκευαστικές εταιρείες μέχρι τους μικρούς ιδιοκτήτες γης που περιμένουν τις απαλοτριώσεις και κάποιες φρούδες ελπίδες για εφήμερες αποδόσεις), στα οποία δεν ξέρουμε πώς εμπλέκονται διάφορες μελετητικές εταιρείες, όπως και οι μεγάλες ΜΚΟ (WWF, ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, ΚΑΛΛΙΣΤΩ, ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ) που δεν ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό καθόλου. Λες και η περιοχή NATURA του Σπερχειού και της κοιλάδας δεν είναι σοβαρή υπόθεση.
Το ερώτημά μας είναι: μελετήθηκε εναλλακτική λύση να περάσει ο Ε-65; Γιατί δεν μελετήθηκε η λύση της βόρειας παράκαμψης της Λαμίας με σήραγγες και κοιλαδογέφυρες που και λιγότερο κόστος κατασκευής θα έχει και μηδαμινές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στη Λαμία. Αλλά και μια τελευταία ερώτηση. Τί έχει να κερδίσει η Λαμία και η Φθιώτιδα από την διέλευση του Ε-65 από τον κάμπο του Σπερχειού; Τί έχει να χάσει αν γίνει βόρεια της πόλης, ας πούμε στο ύψος της Αγίας Παρασκευής; Τι λέει για όλα αυτά ο κ Ευθυμιόπουλος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου